Jako ludzie wierzący w Zmartwychwstanie Jezusa, mamy obowiązek pomóc naszym bliskim odejść z tego świata na spotkanie z Jezusem w wieczności, a po śmierci pomagać im poprzez modlitwę i dar Mszy świętych odprawianych za zmarłych, np. w 30 dni po śmierci, pół roku po śmierci, w rocznicę śmierci czy Msze św. „gregoriańskie”. Pamiętać trzeba w okresie choroby o sakramencie namaszczenia chorych. Należy poprosić kapłana do chorych i umierających; zadbać o to, by umierający odchodził otoczony miłością i opieką najbliższych.
Formalności po śmierci:
- datę pogrzebu uzgadniamy z zakładem pogrzebowym na cmentarzu,
- do kancelarii przynosimy akt zgonu z USC,
- udział organisty załatwia rodzina we własnym zakresie, najpierw jednak z organistą parafii,
- rodzina załatwia przewóz kapłana na cmentarz i z powrotem.
Właściwym kapłanem do którego należy zwrócić się o pogrzeb katolicki jest ksiądz z parafii, w której zamieszkiwała w ostatnim czasie przed śmiercią osoba zmarła. Przypominamy, że według Kodeksu Prawa Kanonicznego parafianinem jest się tej parafii, w której mieszka się dłużej niż 3 miesiące. Nie jest istotny adres zameldowania
Formalności związane z pogrzebem są załatwiane w kancelarii parafialnej poprzez najbliższą rodzinę zmarłego. Podstawowym dokumentem koniecznym do załatwienia formalności jest akt zgonu, z którego dane są spisywane do księgi zmarłych parafii.
Jeśli przed śmiercią nie dali żadnych oznak pokuty, pogrzebu kościelnego powinni być pozbawieni:
- notoryczni apostaci, heretycy i schizmatycy,
- osoby, które wybrały spalenie swojego ciała z motywów przeciwnych wierze chrześcijańskiej (w innych wypadkach kremacja jest dopuszczalna),
- inni jawni grzesznicy, którym nie można przyznać pogrzebu bez publicznego zgorszenia wiernych.