parafia

Rycerstwo Niepokalanej, w skrócie MI (łac. Militia Immaculatae) jest to ruch maryjno-apostolski, którego założycielem jest św. Maksymilian Maria Kolbe. Rajmund Kolbe urodził się 8 I 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych (Franciszkanów). W zakonie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. wysłano go na studia do Rzymu, gdzie uzyskał dwa doktoraty: z filozofii i z teologii. Wielka miłość do Niepokalanej, wyniesiona jeszcze z domu rodzinnego, a znajdująca swe oparcie w tradycji Zakonu, potęgowała w nim pragnienie zdobycia całego świata i wszystkich z osobna dla Niepokalanej. Uwrażliwiała jego serce na niepewny los tych, którzy odeszli od Boga, a także na płynące stąd zagrożenia dla Kościoła.

Będąc głęboko dotknięty bluźnierczymi antykościelnymi i antypapieskimi pochodami masonerii w Rzymie, czuje potrzebę uczynienia czegoś w obronie Kościoła. Myśli o jakimś stowarzyszeniu maryjnym nastawionym na nawracanie grzeszników, szczególnie masonów i dążącym do uświęcenia wszystkich chrześcijan. Pragnienie to urzeczywistnia się 16 X 1917 r. w Rzymie, gdzie wraz z kolegami zakłada stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej (MI). Jego istotą i podstawowym warunkiem jest osobiste oddanie się Niepokalanej. Ma ono cel apostolski – pogłębienie świadomego i odpowiedzialnego życia chrześcijańskiego, nawrócenie i uświęcenie wszystkich pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej.

Ideę MI po powrocie do kraju szerzył o. Maksymilian najpierw w środowisku zakonnym, a od 1920 r. także wśród świeckich. Dla realizacji celu stowarzyszenia i utrzymania kontaktu z jego członkami zaczął od I 1922 r. wydawać miesięcznik Rycerz Niepokalanej. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który stał się wkrótce największym klasztorem na świecie i znaczącym ośrodkiem prasowym, wydającym kilka bardzo poczytnych miesięczników i Mały Dziennik. W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do Nagasaki, gdzie założył Niepokalanów japoński (Mugenzai no Sono) oraz rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika Rycerza Niepokalanej (Seibo no Kishi).

Przynaglany wielką miłością do Niepokalanej pragnął, aby na całym świecie powstawały podobne Niepokalanowy (męskie i żeńskie), które by w sposób praktyczny realizowały cel MI. Po powrocie do kraju, w 1936 r., rozwija działalność wydawniczą Niepokalanowa, zakłada radiostację, planuje budowę lotniska – pragnie dla zdobycia dusz dla Niepokalanej wykorzystać wszystkie środki, byle godziwe. W 1941 r. został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, gdzie stał się numerem 16670. Pobyt w Oświęcimiu zakończył ostatecznie apostolską i misyjną działalność o. Maksymiliana. Cierpienia, które dzielił z innymi, stawały się symbolem męczeństwa za wiarę i ojczyznę, gdyż te dwie wartości o. Kolbe uznawał w swoim całym życiu za najważniejsze.
Nieustanna ofiara życia św. Maksymiliana oraz będąca naturalną konsekwencją oddania się i bezgranicznego zaufania, gotowość na wszystko dla Niepokalanej, ukoronowana została samoofiarowaniem się na śmierć. W powszechnie znanych okolicznościach o. Maksymilian oddaje życie za brata – współwięźnia, ojca rodziny, idąc dobrowolnie na śmierć głodową. Zmarł, uśmiercony zastrzykiem trucizny, 14 VIII 1941 r. Ukazując jego życie jako przykład dla wiernych, zwłaszcza dla kapłanów, Papież Paweł VI ogłosił go błogosławionym (17 X. 1971 r.), a Jan Paweł II – świętym (10 X 1982 r.). Drogę apostolską św. Maksymiliana, tzn. ideę Rycerstwa Niepokalanej, realizuje się w wielu krajach świata, w Niepokalanowach męskich i żeńskich, wydając w ponad 20 wersjach Rycerza Niepokalanej, zakładając radiostacje i ośrodki telewizyjne. Ruch Rycerstwa Niepokalanej, przybierając różne formy działalności, liczy obecnie około 3 milionów członków.

więcej na mi-polska.pl