parafia

o wspólnocie

Kim jest ministrant?

 

Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych. Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomaga również po zakończeniu Eucharystii.

 

Ministrant jest tym, który niesie ZNAKI. Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególnie ważne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazywać na inną rzeczywistość.

 

Ministrant powinien sam być ZNAKIEM. Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana, lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych.

 

Ministrant uczy wszystkich „uczestniczyć w liturgii” to znaczy, pokazuje jak należy współdziałać z kapłanem i współtworzyć czynności święte, czynnie się w nie angażując.

 

Bardzo wielu świętych było ministrantami. Służyli oni Chrystusowi i dzisiaj są patronami ministrantów.

 

Każdy z nich osiągną doskonałość dzięki:
• pracowitości
• sumienności
• gorliwości
• codziennemu naśladowaniu Jezusa

 

Kilka zasad dla ministranta

 

Zasadą służenia Bogu jest nasza decyzja bycia do Jego dyspozycji. Służba przy ołtarzu to też wyróżnienie, jesteśmy bowiem blisko wielkiej Tajemnicy, jaką jest obecność Chrystusa w Słowie Bożym i pod postaciami Eucharystii. Służba to także zaszczyt oraz związane z nim obowiązki.
Pamiętaj. Nie służymy dla korzyści, zaszczytów, czy pieniędzy. Pan Jezus wynagrodzi każdy nasz najmniejszy trud swą łaską tutaj na ziemi, a w pełni dopiero w niebie.

 

W celu uczynienia naszej służba bardziej przejrzystą i równą dla wszystkich, posługujemy się punktacją. To ma nas mobilizować do jeszcze lepszej służby i do obowiązkowości. Czasem bowiem trzeba pomagać naszej słabej i leniwej naturze.

 

Lektorzy

 

W naszym kościele obok kapłanów często Słowo Boże czytają lektorzy, którzy również śpiewają psalm między czytaniami. Zewnętrznym znakiem lektora jest strój – alba lub komża, w jakim uczestniczą w czasie sprawowania Eucharystii. Początki liturgii słowa i związanej z nią posługi odczytywania Pisma świętego wiernym znajdujemy na kartach Starego Testamentu.

 

W pierwszych wiekach rolę lektorów spełniali mężczyźni lub młodzieńcy. Wymagano od nich przykładnego życia, a zwłaszcza bohaterskiej postawy i wytrwania w wierności podczas prześladowań. Od IV stulecia funkcję lektorów pełnią chłopcy w wieku 14-18 lat. W czasach późniejszych zakładano przy katedrach i parafiach specjalne szkoły lektorów. Od początku średniowiecza funkcję lektorów przejęli kapłani. Dopiero Sobór Watykański II przywrócił do liturgii funkcję lektora. Lektor w sprawowaniu Eucharystii posiada właściwą sobie funkcję, wykonując czytania z Pisma Św. z wyjątkiem Ewangelii.

 

W niedzielę i święta są to dwa pierwsze czytania, w dni powszednie jedno czytanie. Lektor, stojąc w szeregu ludzi, którymi Bóg posługuje się w przekazywaniu swojego Słowa, jest specjalnym narzędziem Boga przemawiającego dzisiaj do człowieka. Dlatego ważnym wymaganiem wobec lektora jest jego właściwy stosunek do Pisma świętego i troska o głębszą jego znajomość. Lektor powinien być tym, który żyje Słowem Bożym, czyta je i nad nim rozmyśla, z niego czerpie tematy do refleksji i modlitwy. Jako sługa Słowa Bożego w liturgii powinien być odpowiedzialny również za sposób jego przekazywania.

 

Wykonując swoją posługę, powinien w tej czynności wyrazić taką umiejętność, taką prostotę i zarazem dostojeństwo, ażeby w samym już sposobie czytania czy śpiewania liturgicznego odzwierciedlił się charakter świętego tekstu. Grupa lektorska wyłoniła się z grupy ministranckiej, która od wielu lat funkcjonuje przy naszej parafii.

 

Zadaniem lektora, oprócz czytania Słowa Bożego, jest podobnie jak w przypadku ministrantów, dbanie o oprawę Mszy świętych na co dzień, ale także w niedziele, święta i uroczystości. W miarę możliwości lektorzy starają się służyć swą pomocą również w większości akcji podejmowanych przez naszą parafię, jak np. Niedziela Misyjna, rekolekcje parafialne, przygotowanie świątecznej szopki, Grobu Pańskiego, akcje charytatywne i inne prace przy klasztorze.

 

W ramach formacji lektorskiej są organizowane wyjazdy na wspólny wypoczynek w okresie ferii zimowych lub na wakacjach.

 

Modlitwa lektora: „Panie, oto stoję wobec wielkiej tajemnicy Twego Słowa, które mam przekazywać innym. Pomóż mi być najpierw dobrym słuchaczem i świadkiem Twego Słowa. Oczyść moje wargi od wszelkiej nieczystości, uczyń mnie swoim narzędziem, bym mógł nieść Cię ludziom w sercu, w dłoniach, na wargach. Amen”.